Η Κουτσούφλιανη είναι το μεγαλύτερο από τα δέκα χωριά της ορεινής Καλαμπάκας. Βορειοδυτικά του νομού Τρικάλων και πάνω στα σύνορα των περιφερειών της Θεσσαλίας, της Ηπείρου και της Μακεδονίας (υπάγεται στην επαρχία Καλαμπάκας). Το χωριό είναι πυκνοκατοικημένο, τα σπίτια του κτισμένα με σχέδιο πόλεως, ξεχωρίζει ανάμεσα στα βουνά του Ζυγού και των Χασίων, δίπλα στην εθνική οδό Τρικάλων – Ιωαννίνων.
Αποτελείται από τον κύριο οικισμό της Νέας Κουτσούφλιανης (σημ. Παναγίας) σε υψόμετρο 800 μέτρων και τον οικισμό της Παλαιάς Κουτσούφλιανης (σημ. Πλατάνιστου) σε υψόμετρο 830 μέτρων. Προς τα βόρεια συνορεύει με τη κοινότητα Κρανιά του νομού Γρεβενών και τη Μηλιά του νομού Ιωαννίνων. Δυτικά έχει τη Μηλιά και τη κοινότητα Μαλακασίου. Νότια χωρίζεται από τις κοινότητες Ματονερίου και Αμπελοχωρίου από το Μαλακασιώτικο ρέμα, παραπόταμο του Πηνειού ποταμού και Ανατολικά του έχει τα χωριά Πεύκη, Κορυδαλλό και Καλλιθέα. Ανατολικότερα και πιο χαμηλά έχει τα χωριά Τρυγώνα, Ορθοβούνι και Μεγάλη Κερασιά, ενώ απέναντι του Πηνειού την Καλομοίρα και το Ελάφι.
Το όνομα Κουτσούφλιανη το οφείλει σε κάποια πατριά, η οποία ρίζωσε εδώ επί εποχής Βυζαντίου και δηλώνει τη ρίζα της πατριάς αυτής. Μετασχηματίστηκε στη βλάχικη διάλεκτο χωρίς να είναι ολόκληρη η λέξη βλάχικη. Το ίδιο συνέβη και σε άλλα χωριά όπως π.χ. Νεάτσιανη (Νεγάδες), Κωνστάνιανη,κλπ. Το πρώτο συνθετικό (Κουτσούκ) είναι τούρκικη λέξη και σημαίνει μικρό, ολίγο.
Στις 13 Μαΐου 1898, οι κάτοικοι, ομόφωνα, πήραν την απόφαση, κάτω από τη σκέπη των Αγ. Πάντων, στις ρίζες του πλατάνου του Πάτερ-Κοσμά, περιφρονώντας τις Μεγάλες Δυνάμεις, την πίεση της Τουρκίας και τη Ρουμανική προπαγάνδα, να κάψουν το χωριό τους, προτιμώντας τον αέρα της ελευθερίας στη φτωχή αγκαλιά της Μάνας Ελλάδας. Σήκωσαν τα ιερά στην πλάτη τους, πήραν τα λίγα πράγματα από τα νοικοκυριά τους, τα κόκκαλα των προγόνων τους, τα βρέφη στην αγκαλιά τους και μετά από μύριες κακουχίες έφθασαν στο μικρό οικισμό, ο οποίος υπήρχε γύρω από τη Μονή Λιμποχόβου, και εγκαταστάθηκαν ιδρύοντας τη Νέα Κουτσούφλιανη.
Σήμερα, το νέο χωριό έχει περίπου 400 λιθόκτιστα παραδοσιακά σπίτια και 200 μόνιμους κατοίκους. Οι υπόλοιποι κάτοικοι, περίπου 2500, ζούνε μακριά από το χωριό και το επισκέπτονται τους θερινούς μήνες. Ο οικισμός της Παλαιάς Κουτσούφλιανης έχει λίγα σπίτια και ακόμη λιγότερους κατοίκους.